Οι νεφρικές αρτηρίες είναι κλάδοι της κοιλιακής αορτής οι οποίες μεταφέρουν αρτηριακό αίμα στους νεφρούς και είναι μία για κάθε νεφρό.
Η στένωση της νεφρικής αρτηρίας προκαλεί ισχαιμία του νεφρού και διεγείρει τον άξονα- μηχανισμό της ρενίνης-αγγειοτασίνης - αλδοστερόνης,  ο οποίος είναι υπεύθυνος για την διατήρηση της αρτηριακής πίεσης του οργανισμού.

Κύριες αιτίες της στένωσης:
1. Αθηρωματική νόσος (κυρίως άνδρες > 50ετων) - Προκαλεί στένωση ή απόφραξη της μίας ή και των δύο αρτηριών. Η βλάβη εντοπίζεται κοντά στην έκφυση του αγγείου. Συνήθως προσβάλλεται συχνότερα η αριστερή νεφρική αρτηρία.
2. Ινομυϊκή δυσπλασία (κυρίως γυναίκες < 40ετών). Εντοπίζεται στο μέσον και άπω τμήμα της νεφρικής αρτηρίας η οποία λαμβάνει μορφή δίκην κομβολογίου.  Συνήθως προσβάλλεται η δεξιά νεφρική αρτηρία.

Χρησιμότητα:
Αποτελεί μέθοδο screening στη διερεύνηση ασθενών με αρτηριακή υπέρταση για τη διάγνωση στένωσης της νεφρικής αρτηρίας.

Βέβαια η υπερηχογραφική διερεύνηση των νεφρικών αρτηριών ενδείκνυται μόνο εάν υπάρχει σαφής κλινική υποψία νεφραγγειακής υπέρτασης. Θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον ένα από τα παρακάτω ύποπτα σημεία:
- Αρτηριακή υπέρταση σε νέαρούς ενήλικες και παιδιά
- Ανθεκτική ή κακοήθης υπέρταση ( >3 αντιυπερτασικά σκευάσματα
- Αρτηριακή υπέρταση και νεφρική δυσλειτουργία και επιδείνωση με αναστολείς ACE  ή ανταγωνιστές των ατ-1 υποδοχέων.
- Ετερόπλευρος μικρός νεφρός ή διαφορά μεγέθους >1,5 εκ.
- Αρτηριακή υπέρταση και εκτεταμένη αποφρακτική νόσος.

Πηγή: www.biotypos.gr